Our main goal was that this residence acquires the character of a single floor building. To remain discreet, almost invisible from the street side partakes to the house a specific aura of luxury: it is rather scarce that we have the chance to expand daily life chores along the view, to move effortlessly from all main living quarters to the bedrooms. This is underlined by covering all spaces with a single slab, a unifying element, directly perceived by all sides, as it protrudes in most of the facades. Below this slab, enclosed spaces remain in recess –only in two areas rooms extend outwards, sliding underneath the overhead slab.

The back and forth outline of the ground floor, is only hinting at another enriching gesture at place: the formation of voids within the slab: A central patio mediates between living and sleeping areas, allowing not only the separation of private spaces from public but also enabling the living room to be surrounded by planted areas. This envelopment of the living room highlights the perception of the house as a single floor structure blurring the limits of planted terrace and garden. Instead of an infinity exterior pool, one perceives an infinity garden since the terrace is richly planted on all sides, avoiding any kind of typical railing and merging its plants with a richly planted garden that is actually on a lower level. The introduction of this centrally located atrium is repeated on a smaller scale two more times at the same level, giving small protected patios across the main bathrooms. This meandering interior façade that allows space for atriums and patios, gives center stage to the garden as the protagonist in one of the most richly vegetated suburbs of Athens, creating a “garden architecture.”

Ο σχεδιασμός της κατοικίας αυτής έχει ως στόχο να της προσδώσει τον χαρακτήρα ενός ισόγειου κτίσματος, ότι δηλαδή όλοι οι κύριοι χώροι διημέρευσης από το καθιστικό μέχρι και τα υπνοδωμάτια αναπτύσσονται στην ίδια στάθμη. Η λογική αυτή υπογραμμίζεται από τη στέγαση όλων των χώρων με μια ενιαία πλάκα η οποία αποτελεί ένα ενοποιητικό στοιχείο, άμεσα αντιληπτό από όλες τις όψεις καθώς στην πλειονότητα της εξέχει ως προστέγαστρο από το περίγραμμα των κλειστών χώρων. Κάτω από την ενοποιητική αυτή πλάκα, οι κλειστοί χώροι στις περισσότερες περιπτώσεις εισέχουν προστατευμένοι –σε δύο όψεις ένας από τους επάλληλους χώρους προεκτείνεται οριζόντια, πέρα από το περίγραμμα της πλάκας/στέγασης. Στις περιπτώσεις αυτές (στη νότια και στην ανατολική όψη) ο προεξέχων αυτός όγκος μοιάζει να ολισθαίνει κάτω από την πλάκα. Η ποικιλία αυτή του περιγράμματος των κλειστών χώρων που άλλοτε εισέχουν και άλλοτε εξέχουν, αποδίδει μια ποικιλία στις όψεις και αποφεύγει τη συμμετρία των όψεων.

Το πιο ελεύθερο αυτό εξωτερικό περίγραμμα κάτω από την ορθογώνια πλάκα ακολουθεί την ανάπτυξη των χώρων αλλά και τον σχηματισμό κενών και αιθρίων: Ένα τέτοιο κεντρικό αίθριο μεσολαβεί μεταξύ των χώρων καθιστικού και υπνοδωματίων, επισημαίνοντας όχι μόνο τον διαχωρισμό ιδιωτικών χώρων από δημόσιους αλλά και επιτρέποντας στο καθιστικό να περιστοιχίζεται από φυτεμένους χώρους. Αυτή η δυνατότητα φύτευσης και από τις τρεις ελεύθερες πλευρές του καθιστικού υπογραμμίζει την ισόγεια αίσθηση της κατοικίας και συσχετίζει άρρηκτα τη διαβίωση με τον κήπο που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του οικοπέδου. Ο σχεδιασμός αυτού του αιθρίου σε κεντρικό σημείο της σύνθεσης, επαναλαμβάνεται σε μικρότερη κλίμακα άλλες δύο φορές στην ίδια στάθμη, αποδίδοντας μικρούς προστατευμένους χώρους φύτευσης δίπλα στα λουτρά των υπνοδωματίων. Ο σχεδιασμός αυτός συνολικά προσδίδει μια ελεύθερη ανάπτυξη χώρων γύρω από φυτεμένες αυλές, εισάγοντας έτσι δημιουργικά την έννοια του κήπο μέσα στην κατοικία. Στην ίδια λογική η θέα προς τη μεσημβρία και τον κήπο στη χαμηλότερη στάθμη καδράρεται οριζοντίως από μια ζώνη φύτευσης: σε όλο το μήκος αυτής της πλευράς, η πλάκα του δαπέδου δεν καταλήγει σε ένα στηθαίο αλλά σε μια φαρδιά ζαρντινιέρα πλάτους 1,70μ. Αυτό δίνει την ψευδαίσθηση ενός ατέρμονα κήπου, καθώς τα φυτά της ζώνης αυτής συνδυάζονται και ενοποιούνται οπτικά με τα μεγάλα υπάρχοντα δένδρα του περιμετρικού κήπου στη χαμηλότερη στάθμη.