In Santorini there is one famous sunset location surpassing all other and that is Oia. More specifically, at the western side of this traditional village, crowds gather every evening to witness this event. They have moved away from the Caldera that focuses on the volcano and they are facing the Aegean, Riva (the ending of Thirasia island at the background) and in the distance (if the atmosphere is clear) island Ios. It is this sunset that is indeed perfectly framed by the Canaves Oia Epitome as it is positioned lower than the main settlement of Oia, on our downhill route to Amoudi beach.

Although built in two consecutive phases, Epitome represented from early on a shift in relation to all the other accommodations of the Canaves company that were located at the Caldera: instead of the white plastered aesthetic, it had chosen stone walls and natural materials. After all, the conditions of this plot were different -it had a large surface area, a vehicular road on one side and almost no neighboring buildings. So instead of the cramped plots in Caldera, with its irregular properties on vertiginous slopes, in Epitome extreme privacy is offered by extending parallel stone walls on the East-West axis. This organizing principle was set into place even from the first, western, phase of the hotel, one that was completed by K-Studio in 2018. We decided to retain this repetition of linear elements as the connecting element between the second phase we designed to the east, behind and higher than the first phase that was already completed further west.

The rooms we designed, the Hideaway Pool Suites, retain elements in common with the first phase of the hotel, in the extensive use of local stone and in the color palette of fabrics, woods and marbles. As one arrives at Epitome and starts walking in the zone that joins the two phases of the hotel, he is walking in an oasis with lush vegetation and sounds of birds. From there the Hideaway Pool Suites remain almost invisible –their retreat into a stepped section justifies their name. In addition, the rooms of the new wing, adapted to the relief of the ground, are mostly subterranean with their planted roofs forming gardens. We didn’t apply the familiar external vault, the architectural icon of Santorini -and we had the same inclination in other hotels we designed in the island such as Santorinini Grace (2010) and Nous (2022). For us the connection with the local architecture is made with the materials, with arches in the free standing stone walls that precede the rooms and with vaults that shape them internally. With its planted roofs, the Epitome extension remains “invisible” both when the visitor enters and from above. The variety in the planting of the roofs underlines the landscape design of the hotel -the rich selection of plants sets Epitome apart in the arid landscape of the island. Segments of this new planted landscape have also been highlighted in the rooms: planted gardens form the backdrop of several rooms and large glazed surfaces unify them with the bathrooms. It is in this zone that double circular mirrors infront of glass, upgrade the deeper end of a room, reflecting the greatest asset of the plot: the sunset and the view towards Thirasia.

We designed the common areas around an elevated pool with trees and platforms in the water. Centrally placed, the building that will house the wellness areas is covered by a large swimming pool paved with tiles in dark shades matching the stone walls. The resulting shade of the water resembles that of the sea and the dark tonality of the tile blurs the boundaries between deep and shallow areas of the pool. Marble stepping stones start from the back area of ​​the sunbeds and end on three platforms towards West. Moving these platforms to the center of the pool (instead of its edge), also frees up a zone on the axis of which a more distant temple-like platform is framed, one marked by a wooden canopy. This is a almost ephemeral structure conveys a festive use –opposite it diagonally and in recess, we designed a much larger pergola that houses the restaurant space. Instead of the typology of a roof on stone columns, we have chosen the logic of a light construction that is realized with a metal structural frame its covered in wood. Its chestnut finish not only matches the furniture and the neighboring deck at the pool bar, but also maintains color affinities with the beige stone surfaces that occasionally appear (in a kind of mosaic) in the perimeter stonework. In the interior layout of the restaurant we organized “neighborhoods” of tables, interspersed with planting areas: the metal planters we designed include a floor air conditioner or form seating corners.

The restaurant’s pergola is cantilevered on its three visible sides –its eaves form a strong horizontal line of wood, a modern gesture in contrast to the timeless stone walls around it. And we wanted to combine the familiar typology of pool platforms with what we believe distinguishes Epitome, the planting: that is, to give the character of a garden which is made up of the scattered new trees, metal planters and perimeter planting. Overall, in the Epitome we designed, the landscape takes center stage against the background of local stone masonry walls -it dominates as a wild grass lawn on the roofs of the rooms and, as an acupuncture, with trees at the pool garden.

Όντας στην Οία, για να έχεις το πλέον χαρακτηριστικό ηλιοβασίλεμα της, θα βρεθείς στη δυτική πλευρά της. Θα έχεις δηλαδή απομακρυνθεί από την Καλντέρα και θα αντικρίζεις το Αιγαίο, τη Ρίβα (την απόληξη της Θηρασιάς απέναντι) και μακριά, (αν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα) την Ίο. Είναι αυτό το ηλιοβασίλεμα που πράγματι καδράρεται ιδανικά από το Canaves Oia Epitome όντας τοποθετημένο χαμηλότερα από τον κύριο οικισμό της Οίας, στην κατωφερική διαδρομή μας προς το Αμμούδι.

Από την πρώτη φάση κατασκευής του (υπό την επιμέλεια των K-Studio), το Epitome αποτελούσε και μια στροφή ως προς όλα τα υπόλοιπα καταλύματα της εταιρείας Canaves: αντί για τους λευκούς σοβαντισμένους όγκους, είχε επιλέξει μια μορφολόγηση πέτρας και φυσικών υλικών. Ήταν άλλωστε και διαφορετικές οι συνθήκες του οικοπέδου αυτού, διέθετε πολύ μεγαλύτερη άνεση σε σχέση με την πυκνότητα της Καλντέρας και μπορούσε να διασφαλίσει συνθήκες ιδιωτικότητας. Αντί λοιπόν για την πυκνότητα της Καλντέρας, με τα ακανόνιστα τεθλασμένα οικόπεδα ιδιαίτερα απότομης κλίσης, στο Epitome τα δωμάτια οργανώνονται από παράλληλους πέτρινους τοίχους, προσανατολισμένους στον άξονα Ανατολή-Δύση. Αποφασίσαμε να επεκτείνουμε αυτήν την επανάληψη από γραμμικά στοιχεία, να γίνει το συνδετήριο στοιχείο ανάμεσα στη δεύτερη φάση που σχεδιάσαμε προς ανατολή, πίσω και ψηλότερα από την πρώτη φάση που είχε ήδη ολοκληρωθεί δυτικότερα.

Τα δωμάτια που σχεδιάσαμε, οι Hideaway Pool Suites, διατηρούν κοινά στοιχεία με την πρώτη φάση του ξενοδοχείου, στην εκτενή χρήση τοπικής πέτρας και στη χρωματική παλέτα υφασμάτων, ξύλων και μαρμάρων. Φτάνοντας στο Epitome αλλά και περπατώντας στη συνέχεια της εισόδου, στη ζώνη που ενώνει τις δύο φάσεις του ξενοδοχείου, περπατάς σε μια όαση με πλούσια βλάστηση και ήχους από πουλάκια. Από εκεί οι Hideaway Pool Suites παραμένουν σχεδόν αόρατες –η υποχώρηση τους σε σκαλοπατιαστή τομή δικαιολογεί τον τίτλο τους. Επιπλέον, τα δωμάτια της νέας πτέρυγας, προσαρμοζόμενα στο ανάγλυφο του εδάφους, είναι ως επί το πλείστον υπόσκαφα, με τα φυτεμένα δώματα τους αποτελούν έναν κήπο.

Οι γνώριμοι εξωτερικοί θόλοι, η εικόνα/σύμβολο της Σαντορίνης, δεν επιλέγονται (αντίστοιχη “παράκαμψη” του θόλου είχε γίνει στο Santorinini Grace και στο Nous) και εν προκειμένω, η σύνδεση με την τοπική αρχιτεκτονική γίνεται με τα υλικά, τη διαμόρφωση τοξωτών ανοιγμάτων στους ελεύθερους τοίχους που προηγούνται των δωματίων και στους θόλους που τα διαμορφώνουν εσωτερικά. Με τα φυτεμένα δώματα της, η επέκταση του Epitome παραμένει «αφανής» τόσο κατά την είσοδο του επισκέπτη όσο και από ψηλά. Η ποικιλία στη φύτευση των δωμάτων υπογραμμίζει το landscape design του ξενοδοχείου -η πλούσια επιλογή από φυτά πράγματι ξεχωρίζει το Epitome μέσα στο άνυδρο τοπίο του νησιού. Νησίδες αυτού του νέου φυτεμένου τοπίου αναδείξαμε και μέσα στα δωμάτια: φυτεμένοι κήποι διαμορφώνουν την πίσω πλευρά αρκετών δωματίων και μεγάλες τζαμένιες επιφάνειες τους ενοποιούν με τα λουτρά. Είναι στη ζώνη αυτή που οι διπλοί κυκλικοί καθρέφτες και η τζαμαρία αυτή αναβαθμίζουν ουσιαστικά το πέρας ενός δωματίου που, υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσε ένα τυπικό τελείωμα του χώρου, αντανακλώντας το μέγιστο αγαθό του οικοπέδου: το ηλιοβασίλεμα και τη θέα προς τη Θηρασιά.

Σχεδιάσαμε τους κοινόχρηστους χώρους γύρω από μια υπερυψωμένη πισίνα με δένδρα και νησίδες εντός του νερού. Κεντροβαρικά σχεδιασμένο, το κτίριο που θα στεγάζει τους χώρους ευεξίας καλύπτεται από μια μεγάλη πισίνα στρωμένη με πλακάκια με αποχρώσεις ταιριαστές με τους πέτρινους τοίχους. Η τελική απόχρωση του νερού προσομοιάζει εκείνη της θάλασσας και η σκουρόχρωμη τονικότητα του πλακακιού διαχέει τα όρια ανάμεσα στις βαθιές και ρηχές επιφάνειες της πισίνας. Διαδρομές με μαρμάρινα stepping stones εκκινούν από την πίσω ζώνη των ξαπλωστρών και τερματίζουν σε τρεις πλατφόρμες προς τη Δύση. Η μετακίνηση των πλατφορμών αυτών στο κέντρο της πισίνας (αντί για την άκρη της), απελευθερώνει και μια ζώνη στον άξονα της οποίας καδράρεται μια πιο μακρινή πλατφόρμα, αυτή που σηματοδοτείται με ένα ξύλινο στέγαστρο.

Αυτό αποτελεί ένα σημειακό γεγονός, μια σχεδόν εφήμερη κατασκευή με εορταστική χρήση –απέναντι της διαγωνίως και σε υποχώρηση, σχεδιάσαμε μια πολύ μεγαλύτερη πέργκολα που στεγάζει τον χώρο του εστιατορίου. Αντί για την τυπολογία ενός στεγάστρου πάνω σε πέτρινες κολώνες, επιλέξαμε και εδώ τη λογική μιας ελαφριάς κατασκευής που υλοποιείται σύμμικτη, με έναν μεταλλικό φέροντα οργανισμό και την κάλυψη του από ξύλα. Η τελική επιφάνεια του από καστανιά δεν ταιριάζει μόνο με την επίπλωση και το γειτονικό ντεκ στο pool bar αλλά διατηρεί και χρωματικές συγγένειες με τις μπεζ επιφάνειες από πέτρες που εμφανίζονται περιστασιακά (εν είδη μωσαϊκού) στις περιμετρικές λιθοδομές. Στην εσωτερική διαρρύθμιση του εστιατορίου οργανώσαμε «γειτονιές» τραπεζιών, παρεμβάλλοντας περιοχές φύτευσης: οι μεταλλικές ζαρντινιέρες που σχεδιάσαμε άλλοτε συμπεριλαμβάνουν ένα επιδαπέδιο κλιματιστικό και άλλοτε σχηματίζουν γωνιές καθιστικών.

Επιλέξαμε η πέργκολα του εστιατορίου να διαθέτει πρόβολο από τις τρεις ορατές πλευρές της –το προστέγαστρο της να σχηματίζει μια έντονη οριζόντια γραμμή ξύλου, μια μοντέρνα χειρονομία σε αντίστιξη με τους διαχρονικούς τοίχους από πέτρα περιμετρικά. Και θελήσαμε να συνδυάσουμε τη γνώριμη τυπολογία των πλατφορμών πισίνας με εκείνο που πιστεύουμε ότι ξεχωρίζει το Epitome, τη φύτευση: να δώσουμε δηλαδή τον χαρακτήρα ενός κήπου ο οποίος συγκροτείται και από τα διάσπαρτα νέα δένδρα και από τις μεταλλικές ζαρντινιέρες και από την περιμετρική φύτευση. Συνολικά στο Epitome που σχεδιάσαμε η φύτευση πρωταγωνιστεί με φόντο τις λιθοδομές τοπικής πέτρας, τόσο στα δώματα όλων των δωματίων που μετατρέπονται σε ένα ανάγλυφο τοπίο αγρού όσο και, σημειακά, στα δένδρα του κήπου της πισίνας.