The similarity here with the marble quarry is not literal, in terms of the material itself -this particular residence may have followed the design of the Garden House in P. Psychiko, but marble finishes have not been chosen for the facades. On the contrary, the relationship with stone quarrying refers to the process of extracting volumes, since indeed behind the absolutely monolithic facade two large “blocks” have been removed to a depth of four meters. These voids form two gardens, one visible on the ground floor opposite the entrance and the second elevated, visible exclusively from the master bath on the first floor. A common feature of both gardens is the fact that they are both walled-in, like vases within the residence. These “secret gardens” manage to be completely invisible from the street, as the first floor spans its opaque and undisturbed façade hovering above the fence. In this way, the master bath manages paradoxically, to be completely transparent on both sides and, at the same time, completely invisible to visitors and neighbors. The house is divided into rectangular spaces between which, on the ground floor, diagonal relationships are created: From the entry of the house, the first garden “deflects” our movement and gaze diagonally, in a view that ends at the pool. A similar reverse diagonal relationship exists between the living room and the dining room, the latter being the only space in the house that protrudes into the garden.

Above the first floor, which opens to the east and the garden, there is a smaller second floor, designed as a penthouse, containing the office and a guest room. A change of architectural vocabulary was here required, one enabled by the volume’s setback, as well as its cladding with metal panels. This penthouse is topping the wider first floor which is clad in a texture that reminds of quarries, of the mining process: with their grooves visible, a series of molded GRC concrete panels will be using gravel from the excavation. Standing occasionally on the edges of site excavations, we had already recognized the special beauty of the pink and beige rocks of this Athenian suburb. We wanted the return of the overlooked and discarded, this time celebrated, dignified, showcased on the elevation, restoring on a minute scale the identity of Filothei.

As part of this initial presentation, we did include our first renderings: on the interior design they witness echoes of the Case Study Houses, the series of houses built in Los Angeles in the 1960s. At first, this seemed a natural response when we found out that the owner grew up in an iconic house built in 1963: an emblematic architectural project on the Saronic Gulf that distilled principles of celebrated American modernism such as extensive glazing and large cantilevers. Indeed, the aesthetics of the 1960s proved to be common ground with the owners of the Quarry House -and although we will discontinue exposing the internal beams (a trademark within the architectural vocabulary of the 60s era), we realized that a new attraction was growing, this time to another iconic work of 1963: the Yale School of Architecture in New Haven, an emblematic work of brutalism with its bush-hammered concrete facades that exposed their aggregates.

Η αναλογία εδώ με το λατομείο μαρμάρου δεν είναι κυριολεκτική, ως προς το υλικό αυτό καθαυτό -η συγκεκριμένη κατοικία μπορεί να ακολούθησε χρονικά τον σχεδιασμό του Garden House στο Π. Ψυχικό, αλλά δεν έχουν επιλεγεί επιφάνειες μαρμάρου στις όψεις. Απεναντίας, η σχέση με την εξόρυξη πέτρας αφορά τη διαδικασία αφαίρεσης όγκων, μιας και πράγματι πίσω από την απόλυτα μονολιθική όψη έχουν αφαιρεθεί δύο μεγάλοι «ογκόλιθοι» σε βάθος τεσσάρων μέτρων. Οι κενοί αυτοί χώροι σχηματίζουν δύο κήπους, ο ένας ορατός ισόγεια απέναντι από την είσοδο και ο δεύτερος υπερυψωμένος, ορατός αποκλειστικά από το master bath στον πρώτο όροφο. Κοινό γνώρισμα και των δύο κήπων, το γεγονός ότι είναι και οι δύο περιτοιχισμένοι, σαν βάζα εντός της κατοικίας. Τα κλειστά αυτά περιγράμματα έχουν ως στόχο να παραμείνουν οι κήποι αυτοί εντελώς αόρατοι από τον δρόμο, στο αμέσως επόμενο επίπεδο (αυτό του ορόφου) που διακρίνεται πάνω από την περίφραξη. Επίσης διασφαλίζουν στο master bath -τον μόνο χώρο του ορόφου της κατοικίας που ακουμπά στην πρόσοψη- τη δυνατότητα παραδόξως να είναι ταυτόχρονα και εντελώς διάφανος στις δυο πλευρές του και εντελώς αόρατος από επισκέπτες και γείτονες. Η κατοικία επιμερίζεται σε ορθογώνιους χώρους μεταξύ των οποίων δημιουργούνται διαγώνιες σχέσεις στο ισόγειο: Από την πλάγια εξώπορτα της κατοικίας, ο πρώτος κήπος «εκτρέπει» την κίνηση και τη ματιά μας διαγώνια, σε μια φυγή που καταλήγει στην πισίνα. Αντίστοιχη είναι και η διαγώνια σχέση ανάμεσα στο καθιστικό και την τραπεζαρία που αποτελεί και τον μόνο χώρο της κατοικίας που προωθείται εντός του κήπου.

Πάνω από τον πρώτο όροφο που ανοίγεται προς την ανατολή και τον κήπο, βρίσκεται και ένας μικρότερος δεύτερος όροφος, σχεδιασμένος ως ρετιρέ, περιέχοντας το γραφείο και έναν ξενώνα. Στον χαρακτηρισμό αυτού του τελευταίου ορόφου ως δευτερεύοντα, συμβάλει τόσο η υποχώρηση του από την πρόσοψη και την πίσω όψη όσο και η επένδυση του με μεταλλικά πανέλα. Χαμηλότερα, στην «κύρια» όψη, η υφή της θα έλεγε κανείς επαναφέρει μια μνήμη από τα λατομεία, από τη διαδικασία εξόρυξης: με ορατές τις αυλακώσεις τους, μια σειρά από καλουπωμένα πανέλα μπετόν GRC κατασκευάζονται με χαλίκια από την εκσκαφή. Στεκόμενοι περιστασιακά στις παρυφές εκσκαφών, είχαμε ήδη αναγνωρίσει την ιδιαίτερη ομορφιά των ροζ και μπεζ πετρωμάτων του προαστίου -θελήσαμε εδώ τα όσα τυπικά απομακρύνονται κατά τη διάρκεια της εκσκαφής να επανέλθουν, αυτή τη φορά ορατά, κατακόρυφα, αποκαθιστώντας μια σχέση με τα ιδιαίτερα συστατικά του τόπου, της Φιλοθέης.

Στα πλαίσια αυτής της αρχικής παρουσίασης, συμπεριλαμβάνουμε εδώ και τα πρώτα μας προοπτικά: σε αυτά ήταν ευδιάκριτη μια αρχική επιθυμία μας στους εσωτερικούς χώρους να επαναφέρουμε την αισθητική των Case Study Houses, της σειράς κατοικιών που κτίστηκαν στο Los Angeles τη δεκαετία του ’60. Είχαμε επιλέξει αυτήν την ατμόσφαιρα έχοντας πληροφορηθεί ότι ο ιδιοκτήτης μεγάλωσε σε μια κορυφαία μονοκατοικία υλοποιημένη το 1963: ένα εμβληματικό αρχιτεκτονικό έργο στον Σαρωνικό κόλπο που συμπύκνωνε αρχές της αμερικανικής πρωτοπορίας όπως τις εκτεταμένες τζαμαρίες και τους μεγάλους προβόλους. Πράγματι η αισθητική του ’60 αποτελεί κοινό σημείο με τους ιδιοκτήτες του Quarry House -και, παρότι αποφασίσαμε ότι τα εσωτερικά δοκάρια δεν θα διακρίνονται μελλοντικά, διατηρήσαμε και επεκτείναμε τη μπρουταλιστική αισθητική της αρχικής όψης, υιοθετώντας ουσιαστικά την υφή ενός άλλου εμβληματικού έργου του 1963, της σχολής αρχιτεκτονικής του Yale στο New Haven.